στροφή Α
ΧΛΩΡΑ, μοσχοβολούντα
Νησία του Αιγαίου πελάγους,
Ευτυχισμένα χώματα
Όπου η χαρά κ' η ειρήνη
Πάντα εκατοίκουν.

Β
Τι τα θαυμάσια εγίνηκαν
Κοράσια σας οπ' είχαν
Ψυχήν ΄σαν φλόγα, χείλη
Σαν δροσισμένα ρόδα,
Λαιμόν ΄σαν γάλα;

Γ
ΣΤΑ πλούσια περιβόλια σας
Βασιλικός και κρίνοι
Ματαίως ανθίζουν˙ έρημα,
Ούτ' ένα χέρι ευρίσκεται
Να τα ποτίζη.

Δ
ΤΑ δάση, τα λαγκάδια σας,
Όπου η φωναί αντιβόουν
Των κυνηγών, σιωπώσι˙
Σκύλοι εκεί τώρα αδέσποτοι
Μόνον βαϋίζουν.

Ε
ΕΛΕΥΘΕΡΑ, αχαλίνωτα
Μέσα εις τα αμπέλια τρέχουν
Τ' άλογα, και εις την ράχην τους
Το πνεύμα των ανέμων
Κάθεται μόνον.

ΣΤ
ΕΙΣ τον αιγιαλόν
Από τα ουράνια σύγνεφα
Αφόβως καταιβαίνουν
Κραυγάζοντες οι γλάροι
Και τα γεράκια.

Ζ
ΒΑΘΥΑ εις την άμμον βλέπω
Χαραγμένα πατήματα
Ζώντων παιδιών και ανθρώπων˙
Όμως πού είνε οι άνθρωποι,
Πού τα παιδία;

Η
ΦΡΙΚΤΟΝ θλιβερόν θέαμα
Τριγύρω μου εξανοίγω˙
Ποίων είναι τα σώματα
Που πλέουσ' εις το κύμα;
Ποίων τα κεφάλια;

Θ
ΑΥΓΕΡΙΝΑΙ του ηλίου
Ακτίνες τι προβαίνετε;
Τάχα αγαπάει 'να βλέπη
Έργα ληστών το μάτι
Των ουρανίων;

Ι
ΔΗΜΙΟΥΡΓΕ του κόσμου,
Πατέρα των αθλίων
Θνητών, αν συ του γένους μας
Όλου ζητής τον θάνατον,
Αν συ το θέλης·

ΙΑ
ΤΑ γόνατά μου εμπρός σου,
Να, πέφτουν˙ το υπερήφανον
Κεφάλι μου, που αντίκρυ
Των Βασιλέων υψόνετο,
Την γην εγγίζει.

IB
ΙΔΟΥ ευλαβείς οι Έλληνες
Σκύπτουσιν όλοι˙ πρόσταξε,
Κ' επάνω μας ας πέσωσιν
Η φλόγες της οργής σου
Αν συ το θέλης.

ΙΓ
ΠΛΗΝ πολυέλεος είσαι,
Και βοηθόν σε κράζω...
Βλέπω, βλέπω εις την θάλασσαν
Πετώμενον τον στόλον
Αγρίων βαρβάρων.

ΙΔ
ΚΥΤΤΑΞΕ πώς ο ήλιος
Χρυσώνει τα πανιά των˙
Κύτταξε πώς το πέλαγος
Από σπαθιών ακτίνας
Τρέμον αστράπτει.

ΙΕ
ΑΠΟ τας πρύμνας χύνεται
Γεμίζων τον αέρα
Κρότος μυρίων κυμβάλων,
Και μέσα από τον θόρυβον
Ψάλματα εκβαίνουν˙

ΙΣΤ
»ΣΤΑΖΟΥΣΙ τα μαχαίρια μας,
»Από το αίμα ακάθαρτον
»Των χριστιανών˙ πριν πήξη,
»Ελατέ, ελατέ εις νέον
»Αίμα ας τα πλύνωμεν.

ΙΖ
»ΕΛΑΤΕ να ζεστάσωμεν
»Τα χέρια μας 'ς τα σπλάγχνα
»Όσων θυσίας προσφέρουσιν
»Εις τον Σταυρόν και σέβονται
»Αγίων εικόνας.

ΙΗ
» ΕΛΑΤΕ, ελάτε, ο κόπος
»Αν μας καταδαμάση,
»Επί σωρούς σφαγμένων
»Καθίζοντας, ανάπαυσιν
»Θέλομεν εύρει.

ΙΘ
»ΤΑ ρόδα της Ελλάδος
»Εις τ' αίμα της βαμμένα
»θέλει φάνουν τερπνότατον
»Δώρον των γυναικών μας
»Κ' έργον ηρώων.

Κ
ΣΚΛΗΡΑ, δειλά αναθρέμματα
Της ποταπής Ασίας,
Έργον ηρώων, ναι, βέβαια,
Ποίος το αμφιβάλλει, υπάρχει
Το τρόπαιόν σας.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.