Ματαιότης! λέγουν όσοι κύπτοντες υπό το γήρας
της νεότητος φθονούσι την ακμαίαν ηλικίαν·
και τα σκωριώντα όπλα παρατάττοντες της πείρας,
την σταγόνα της πικρίας ρίπτουσιν εις την καρδίαν.

Τις του έαρος δεν δρέπει τα ευώδη άνθη, μόνον
επειδή μακρόθεν έρπει προσεγγίζων ο χειμών;
Τι; το πεπρωμένον ψύχος προλαμβάνοντες των χρόνων
να μη δρέψωμεν το έαρ των ολίγων μας στιγμών;

Είναι όνειρον ο βίος· αλλά τ’ όνειρον εκείνο
κάλλιον γλυκύ ας είναι και με ρόδα ας κοσμήται.
Συνεχούς οδύνης μάλλον σύντομον χαράν προκρίνω.
Λησμονείται η οδύνη, η χαρά δεν λησμονείται.

Ματαιοτης ο αφρίζων εν τω ποτηρίω οίνος,
Ματαιότης και τα χείλη τα διψώντα ασπασμών;
Αν πραγματικότης είναι εις την γην αυτήν ο θρήνος,
ας κενώσω την φιάλην, την απάτην προτιμών.

Όταν θύελλαι και νέφη, όταν θλίψεις και πικρίαι
κάμψωσι το σώμα τούτο παρά τη εσχάτη κλίνη,
το ωχρόν θα πέμπουν φως των αι φυγούσαι ευτυχίαι,
ως αναπολεί την λάμψιν του ηλίου η σελήνη.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.