[Απόσπασμα από το κεφ. 3 του Α' τόμου: «Το Ιπποδρόμιον»]

... Εντός ολίγου οι κρότοι πυροβόλων, η παιανίζουσα μουσική, και εις κυματισμός των κεφαλών εις την είσοδον της κοιλάδος ανήγγειλον την έλευσιν του Σουλτάνου.
Έπεσον πρηνείς τότε οι προρρηθέντες, ενώ ούτος διέβαινε τας δύο σειράς θεωρών ατενώς με βραδύ βήμα· και δεν ηγέρθησαν, ειμή ότε εκάθησεν εις το ανάκλιντρον της σκιάδος.
Έμειναν δε όρθιοι μ’ εσταυρωμένας χείρας, νεύοντες προς το έδαφος και πρόθυμοι να διαμελίσωσιν εαυτούς εις χιλίας μερίδας, προς θυμίασιν της ελαχίστης ορέξεως του αυτοκράτορός των.
Εις τους οθωμανούς ο δεσποτισμός είναι πράγμα έμφυτον και εις τον τελευταίας τάξεως μουσουλμάνον· η δε προσωπική υπακοή εξ άλλου μέρους άρχεται και αύτη μετά την εμφάνισίν του εις τον κόσμον.
Ο διατρίψας χρόνον τινά εντός της Τουρκίας, και τυχών να συνδυάση τα συμφέροντά του μετά Οθωμανού, αναμφιβόλως παρετήρησεν ότι η μεγαλητέρα φιλία, το μεγαλήτερον θάρρος, η μεγίστη σχέσις, την οποίαν μετ’ αυτών συνήψε, μηδενίζονται ενώπιον της εθιμοταξίας των. Και εις Ευρωπαίος ή Οθωμανός απέναντι άλλου ανωτέρου Οθωμανού δεν δύναται να έχη το αυτό φιλικόν θάρρος, να ελπίζη τα αυτά ελευθέρια αισθήματα, τα οποία υπάρχουσιν εις τας κοινωνίας των πεφωτισμένων εθνών.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.