Όταν στ' ανάκτορα βρέθηκε νεκρή, χωρίς σημεία να δείχνουνε ότι ο θάνατος δεν ήταν φυσικός, η Ιφιγένεια, που είχε επιστρέψει, μας έκανε εντύπωση ότι δε ζήτησε στις υποψίες μας να αρνηθεί
(Αποσπάσματα απ' την κατάθεση)

***
Μου φάνηκε περίεργο σαν είδα τη ρυτίδα
Δίπλα στο στόμα της Ηλέκτρας
Τη ρώτησα
Πέρασε λοιπόν από το φόνο τόσος καιρός;
«Έχω έτοιμα τα νομίσματα», μου λέει, «μόνο μη μου το πεις
Τώρα έτσι θυμούνται ή ξεχνούν»
Κι έλυνε με βία τα παπουτσάκια της τα παιδικά
«Θέλω να μου τα βάλεις», λέει,
«Εγώ μόνον προσπάθησα να δοκιμάσω αν μ' αγαπούν»

***
«Πρέπει να υπερασπιστώ», είχε πει,
«Κι ο τρόπος δεν είναι ν' ακολουθείς»

***
Από πολλά χρόνια είμαστε μια οικογένεια νεκρών
Ο πατέρας μου ζει κάτω από ένα δίχτυ
Όταν σπαρταρά
-Όσο περνάει ο καιρός πιο σπάνια και ολότελα ξαφνικά ακούς
να χτυπάει πάνω στο βαμμένο κατάστρωμα του καραβιού,
εκεί που τ' ακουμπήσαμε στη σκιά -
Το μικρά ψάρια πού ανασαίνουν απ' την πληγή τους
Σκορπίζονται
Από τις τρύπες που δε φροντίσαμε πριν
Ή μητέρα μας ανοίγοντας τα πόδια της
Άφησε τη θάλασσα να περάσει
Στην αντίκρυ μεριά του Ισθμού
Εμείς τότε παίζαμε με τ' αδέλφια μου στην αμμουδιά.

***
- Κατεβαίνοντας τη σκάλα συναντήσατε τον άνθρωπο
πού έφερνε την επιστολή; <



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.