Π Ρ Α Ξ Ι Σ Π Ρ Ω Τ Η
ΣΚΗΝΗ Α΄.
(Φαίνονται παραθαλάσσια του Αγίου Όρους περιτριγυρισμένα από βράχους χιονοσκεπάστους. Η σελήνη λάμπουσα βαίνει προ την δύσιν της).
Θεοδόσιος και Παΐσιος
ΘΕΟΔ. Πού είναι ο νεόφερτος, ο ξένος Οδοιπόρος;
Ως έξαφνον μετέωρον εσκέπασε το Όρος.
Καλόγηρος παράδοξος…Τι φεύγει τους ανθρώπους,
Κ’ εις των σπηλαίων κρύπτεται τους αφωτίστους τόπους.
ΠΑΪΣ. Τα πνεύματα τα έξοχα ζητούν την ερημίαν
Και φεύγουν την μετά κοινών ανθρώπων κοινωνίαν,
Καθώς ο μέγας πλάτανος τας ρίζας του δεν βάλλει,
Παρ’ όπου πλατανόκορμοι δεν τον εγγίζουν άλλοι.
ΘΕΟΔ. Τον είδα χθες…Ετρόμαξα…Μ’ επάγωσαν το αίμα
Το σιγαλό του πάτημα, το σκοτεινό βλέμμα
Κ’ αι ωρθώμεναι και λευκαί της κεφαλής του τρίχες.
Ιδιαιτέραν μετ’ αυτού συνομιλίας είχες;
Τι θέλει; Πόθεν έρχεται; Σε είπε τ’ όνομά του;
Τις είναι η θρησκεία του, και τις η γενεά του;
ΠΑΪΣ. Ημέρας τρεις εις το αυτό συγκατοικούμεν δώμα?
Τρεις λέξεις μόνον έφυγαν από τ’ ωχρόν του στόμα.
Αυτήν την ώραν, τέκνον μου, εν ω γλυκοχαράζει,
Εν ω κτυπά το σήμαντρο, ο πετεινός φωνάζει,
Σ αυτά τα όρη έρχεται, τους θρήνους του αρχίζει
Και εις τας λιτανείας των τους μοναχούς συγχύζει.
ΘΕΟΔ. Την νύκτα προχθές άστραπτεν εκείθεν του δρυμώνος?
Εις τούτον τον αιγιαλόν επεριπάτει μόνο.
Παρατηρήσας γύρω του και σκάψας βαθύν λάκκον,
Υπό την άμμον έθαψε κοκκάλων βαρύν σάκκον,
Από μαγείας, μυστικά και κρίματα γεμάτος…
Ακούω κρότον… έρχεται, ειν’ η φωνή του… νάτος.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.