Εσύ, που δε σε φώναξε κανένας,
μόν' ήλθες σαν αυγής σταλαματιά,
δροσιά να φέρης ύστερ' απ' της γέννας
τη φοβερή κι αξέχαστη νυχτιά.

που τώρα φαίνεσαι αφρός μονάχος,
λουλούδι άσπρο δίχως μυρωδιά,
ω αγγελούδι τυλιχτό στο πάχος,
μια τρυφερή, μα απόνετη καρδιά.

εσύ, που η μάνα σου τηράει και χαίρει
και μια φωνή σου δεν της άπαντα,
παρά μονάχα σαν ζητάς να φέρη
τα στήθια της στα χείλη σου κοντά,

να 'ξερα συ, που αγαπιέσαι τώρα.
αν ν' αγαπάς θα μάθης καμιάν ώρα!<



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.