Ω Θεέ μου, δεν μας φθάνει τέτοιος ήλιος, τέτοια φύσις,
αλλά θέλομεν και άλλας παναρχαίας κατακτήσεις;
Εις αυτόν εδώ τον τόπον, όπου είναι περιττοί
βασιλιάδες, πολεμάρχοι, Κυβερνήσεις και στρατοί,
που δεν έπρεπε ούτ' ένας ν' αναγγέλλεται καυγάς,
να υπάρχη τόση λύσσα για πολέμους και σφαγάς;

Εμείς έπρεπε να ζούμε με αέρα και χορτάρια
και καθώς τον Διογένη να κυλούμε τα πιθάρια,
να υμνούμε τις λιακάδες με βιολιά και με σαντούρια,
να περνούμε με αστεία, χωρατά και καλαμπούρια
και καθήμενοι στους λόφους, στις πλατείες και στις στράτες,
να σκοτώνωμε στον ήλιο τρυφερές αμυγδαλάτες.

Κι αν μας έπιασε μανία να φορέσωμε φτερά
και σπαλέτες και γαλόνια κι άλλα τέτοια σοβαρά,
να τα βάζαμε κι εκείνα και χωρίς διαταγή
να φυτρώναμε στη μέση μιαν ημέρα στρατηγοί,
κι εις τον μέγαν Μαραθώνα κι εις τας πάλαι Πλαταιάς
να επαίζαμε πολέμους κατά τάξεις αραιάς.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.