Ήρθα για σένα πάλι.
Προχωρώντας πρόσεξα αρκετά
τα κορινθιακά αγγεία,
μου έκαναν, βέβαια, εντύπωση
για τη χάρη του σχήματος και των σχεδίων.
Συλλογίστηκα τη σφύζουσα ζωή
της φημισμένης πολιτείας. Ύστερα,
επίτηδες σχεδόν, απόμενα στις αίθουσες,
όπου το φως έχει κάτι το υδάτινο.
Δεν ξέρω αν τούτο οφείλεται
στων τοίχων την απόχρωση
ή στην ακινησία των εκθεμάτων,
στο γυαλί απ' τις προθήκες.
Απόμενα λοιπόν,
κρατώντας την αναμονή της παρουσίας σου,
χαρά.

Για λίγο με σταμάτησεν ο Κροίσος
«στήθι και οίκτιρον... ώλεσε θούρος Άρης».
Στην κίνηση, στη θέση των χεριών,
ιδιαίτερη στροφή πρόδινε την ψυχή
που απόμενε ακόμα εκεί
κι έδινε τη συγκρατημένη θέληση
του σώματος προς τα εμπρός.
Θρους φανταστικός της ζωής των αγαλμάτων,
όταν μπορέσει να συλλάβει ο τεχνίτης
την καίρια στιγμή...

Μοναδική στιγμή εσύ,
υπέροχε, δεν είσαι μονάχα
ο έφηβος της τέλειας καλλονής,
της ακτινόβολης νεότητας,
ο αρμονικός στο σχήμα της μουσικής των μελών,
ο τη στάση του έχων και κρατών
στη φυσική του δύναμη κι επιβολή,
όπως η πέτρα ή το φυτό
που υπάρχουν απλά και τέλεια μαζί·

έκταση των χεριών σε ισορροπία ιδανική,
θεία γραμμή,
αδιάφθορη αγνότητα του συλληφθέντος χρόνου,
της αφθαρσίας μειλίχιο πρόσωπο,
ύψωση της φθαρτής μας στάσης.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.