Ο Τάκης Σινόπουλος γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα της Ηλείας, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως γιατρός παθολόγος. Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο αλλά και στον εμφύλιο, υπηρετώντας ως στρατιωτικός γιατρός.

Στο ποιητικό έργο του Σινόπουλου εκφράζονται με τρόπο δραματικό οι τραυματικές εμπειρίες από την εμφύλια σύρραξη και η απόγνωση του ανθρώπου για την αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας. Ακόμα η βαθιά μοναξιά αλλά και η υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου.

Ιδιαίτερα διαυγής και με διαφανή σύμβολα εμφανίζεται ο ποιητικός λόγος του Σινόπουλου στον οποίο οι επιδράσεις του Σεφέρη είναι φανερές. Έτσι στην πρώτη του συλλογή με τον τίτλο Μεταίχμιο (1951) ο ποιητής παρουσιάζει το σκηνικό όπου διαδραματίζεται η αναγνώριση του Ελπήνορα από το σύντροφό του. Ο Ελπήνορας, ένα μυθικό αρχέτυπο, γίνεται το σύμβολο του σύγχρονου ανθρώπου μέσα σε ένα οδυνηρό σκηνικό, το «τοπίο θανάτου», όπως το αποκαλεί ο ποιητής. Αυτό το τοπίο, κατοικείται από τους σκοτωμένους φίλους του κατά τη διάρκεια του πολέμου και του εμφυλίου. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ποιητής μιλά για την ύπαρξη μέσα από το θάνατο.

Κορυφαίες θεωρούνται οι ποιητικές του συλλογές Νεκρόδειπνος (1971) και Το Χρονικό (1975), όπου η μνήμη ανακαλεί μέσα σε όνειρο τα φαντάσματά της, κυρίως αυτά του εμφυλίου, που δένονται με το παρελθόν του ποιητή και προβάλλεται με ποιητικό τρόπο η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σε αρκετά σημεία αυτών των συλλογών είναι εμφανείς οι αναφορές στις εμπειρίες από τη δικτατορία.

Παρατηρώντας το έργο του Σινόπουλου στο σύνολό του, ο αναγνώστης διαπιστώνει τη διαρκή αναζήτηση καινούριων εκφραστικών τρόπων. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα κριτικά του κείμενα στα οποία εμπεριέχονται κριτικές και για πολλούς συγχρόνους του και δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά.