Κάλβος Ανδρέας
«Εις θάνατον», Λύρα
 
Γλώσσα μεικτή από δημώδη και λόγια στοιχεία.
 
Άπαντα, Εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 1979, Πρώτη Έκδοση Έργου:1824
 
 
στροφή Α

Εις τούτον τον ναόν,
Των πρώτων Χριστιανών
Παλαιότατον κτίριον,
Πώς ήλθον; πώς ευρίσκομαι
Γονατισμένος;

Β
Όλην την Οικουμένην
Σκεπάζουν σκοτεινά,
Ήσυχα, παγωμένα,
Τα μεγάλα πτερά
Της βαθείας νύκτας.

Γ
Εδώ σίγα· κοιμώνται
Των Αγίων τα λείψανα˙
Σίγα εδώ, μη ταράξης
Την ιεράν ανάπαυσιν
Των τεθνημένων.

Δ
Ακούω του λυσσώντος
Ανέμου την ορμήν˙
Κτυπά με βίαν˙ ανοίγονται
Του ναού τα παράθυρα
Κατασχισμένα.

Ε
Από τον ουρανόν,
Όπου τα μελανόπτερα
Σύννεφα αρμενίζουν,
Το ψυχρόν της αργύριον
Ρίπτει η σελήνη.

ΙΣΤ
Και ένα κρύον φωτίζει
Λευκόν, σιγαλόν μάρμαρον˙
Σβησθέν λιβανιστήριον,
Κερία σβηστά και κόλυβα
Έχει το μνήμα.

Ζ
Ω παντοδυναμώτατε!
Τι είνε; τι παθαίνω;
Ορθαί εις την κεφαλήν μου
Στέκονται η τρίχες!... λείπει
Η αναπνοή μου!

Η
Ιδού, η πλάκα σείεται...
Ιδού από τα χαράγματα
Του μνήματος εκβαίνει
Λεπτή αναθυμίασις
Κ' εμπρός μου μένει.

Θ
Επυκνώθη λαμβάνει
Μορφήν ανθρωπικήν.
Τι είσαι; ειπέ μου; πλάσμα,
Φάντασμα του νοός μου
Τεταραγμένου;

Ι
Ή ζωντανός είσ' άνθρωπος,
Και κατοικείς τους τάφους;
Χαμογελάεις;... αν άφηκας
Τον άδην... ή ο παράδεισος
Είπε μου αν σ' έχη.


ΙΑ
Μη μ' ερωτάς· το ανέκφραστο
Μύστηριον του θανάτου
Μην έρευνας· τα στήθη,
Τα στήθη που σ' εβύζασαν
Εμπρός σου βλέπεις.

IB
Ω τέκνον μου, ω τέκνον μου,
Αγαπητόν μου σπλάγχνον,
Ανόμοιος είναι η μοίρα μας,
Και προσπαθείς ματαίως
Να με αγκαλιάσης.

ΙΓ
Παύσε τα δάκρυα. Ησύχασε
Το πάθος της καρδιάς σου,
Αν η χαρά η ανέλπιστος,
Ότι με είδες, βρέχη
Τους οφθαλμούς σου·

ΙΔ
Μειδίασον, χαίρου φίλε μου,
Μάλλον˙ αλλ' αν η πίκρα,
Ότι τον ήλιον άφηκα,
Τώρα σε κυριεύη,
Παρηγορήσου.

ΙΕ
Τι κλαίεις; την κατάστασιν
Αγνοείς της ψυχής μου˙
Και εις τούτο το μνήμα
Το σώμα μου αναπαύεται
Από τους κόπους.

ΙΣΤ
Ναι, κόπος ανυπόφερτος
Είνε η ζωή· η ελπίδες,
Οι φόβοι και του κόσμου
Η χαραί και το μέλι
Σας βασανίζουν.

ΙΖ
Εδώ ημείς οι νεκροί
Παντοτινήν ειρήνην
Απολαύσαμεν, άφοβοι
Άλυποι, δίχως όνειρα
Έχομεν ύπνον.

ΙΗ
Σεις οι δειλοί αχνύζετε
Όταν τις ψιθυρίση
Τ' όνομα του θανάτου˙
Αλλ' άφευκτος ο θάνατος,
Άφευκτος είνε.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.