Κάποια νύχτα, που κοιμήθηκα
στης ψαρόβαρκας την πλώρη,
του γιαλού η Νεράιδα ανέβηκεν
απ’ τ’ απάνεμα νερά.

Δεν την έβλεπαν τα μάτια μου,
μα η ψυχή μου την εθώρει,
και την ένιωθα στον ύπνο μου
σαν ακοίμητη χαρά.

Τα χλωρά τα φύκια ευώδιαζαν
του κορμιού την άυλη σάρκα,
το λαιμό κοχύλια στόλιζαν
και κοράλλια τα μαλλιά,

κύμ’ ανάλαφρο το χέρι της
αργοσάλευε τη βάρκα
με νανούρισμα γλυκόφωνο,
σαν του φλοίσβου τη λαλιά.

Απ’ τα στήθη της τ’ ανάσασμα,
δροσερό σα νυχτομπάτης,
φίλτρο μαγικό με πότιζε
τη στεριά ν’ απαρνηθώ.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.