«Τον Πατούχαν ας τον έγραψεν εδώ· τον εχάραξε με πτερόν τις οίδε τίνος κρητικού αγριοπερίστερου, βουτημένον εις μελάνι κόκκινο κατασκευασμένο εις εν από τα μαγαζιά του χωριού που εγεννήθη και που έζησε τα πρώτα χρόνια του· το χωριό εις το οποίον σπρωγμένη από το ακοίμητον αίσθημα του κατέφευγεν η φαντασία του, δια να μεταδώση με την τέχνην ό,τι κατέκλυζε την ψυχήν του. Με άλλα του συντομώτερα και δευτερευούσης σημασίας διηγήματα, καθώς υπέδειξα, ο Πατούχας, ο Δάσκαλος και η Πρώτη Αγάπη είναι κρητικαί εμπνεύσεις αξιαγάπητοι και, μετά προσοχής και από κάποιαν απόστασιν παρατηρούμεναι, αξιοθαύμαστοι. [...] Τα βιβλία με τα όποια στιγμιαίως και παροδικώς συζώμεν οποίους έρωτας μας γεννούν και η μακρυνή των ανάμνησις πόσον συντελεί διά την εντός ημών συντήρησιν κάποιου θάλπους εαρινού εις τους χειμώνας μέσα της πραγματικότητος! Εις την τάξιν ταύτην πρέπει να καταλεχθή η τριάς που εσημείωσα ανωτέρω.»