Η Αμοργός, για την οποία λέγεται ότι γράφτηκε μέσα σε μια νύχτα με τη μέθοδο της "αυτόματης γραφής", είναι ουσιαστικά μια ενιαία σύνθεση, που την αποτελούν έξι ποιητικές ενότητες με διαφορετική μορφή και διάθεση. Με μια έννοια, μπορεί να θεωρηθεί ως επιτομή της νεοελληνικής λογοτεχνίας, γιατί συμπυκνώνει την ιστορία της από το δημοτικό τραγούδι ως τον υπερρεαλισμό και από το λαϊκό παραμύθι ως τον ακαδημαϊκό λόγο, συνδέοντας τους επιμέρους εκφραστικούς τρόπους σ' ένα είδος μουσικής συμφωνίας με κάποια υπόρρητα κοινά μοτίβα. Ο ακριβής προσδιορισμός αυτών των μοτίβων δεν είναι εύκολος και ίσως ούτε εφικτός· είναι πάντως αρκετά φανερό ότι έχουν να κάνουν με την αίσθηση της αέναης ροής του κόσμου, τη μελαγχολία για κάποιο χαμένο όνειρο, αλλά και την αναζήτηση καινούργιων οριζόντων.