Για ένα διάστημα, σε νεαρή ηλικία, έζησε στην Ιταλία. Όταν όμως ξέσπασε ή Επανάσταση του 1821, έσπευσε να κατεβή στην Ελλάδα και πολέμησε με θάρρος. Μετά την Επανάσταση έγινε αξιωματικός, άλλα κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε συνωμοσία κατά των Βαυαρών του Όθωνα, κι αυτό έπαιξε ανασταλτικό ρόλο στην επαγγελματική του εξέλιξη.

                Τα πρώτα ποιήματα τα σύνθεσε πολεμώντας. Συναναστρεφόμενος τους αγράμματους αγωνιστές, ήταν φυσικό να γράφη στη δημοτική. Στράφηκε όμως τελικά προς την καθαρεύουσα, στην οποία σύνθεσε τα μακρά επικολυρικά ποιήματα του.

                Την ποίηση του χαρακτηρίζει κάποια απλοϊκότητα (γενικό, άλλωστε, γνώρισμα της εποχής), ακούγονται όμως και μερικές καθαρές λυρικές νότες. Ένας «καλβισμός» υπάρχει στις εικόνες των μαχών της Επανάστασης, στην οποία αφιέρωσε το πιο μεγάλο μέρος του έργου του. Αλλά και στο Σολωμό - ή σε κοινές, και στους δύο, ιταλικές επιδράσεις - φαίνεται να χρωστάη προπάντων τη χρήση, θα λέγαμε, του φωτός με ένα πνευματικό -συμβολικό τρόπο: οι σκιές των νεκρών πολεμιστών πετούν «φωτοβόλοι» και σα «φαντάσματα απαστράπτοντα» ή αναλαμβάνονται στα ύψη «ως πάχνη πρωινή», οι βράχοι φέγγουν μέσα στις μάχες της νύχτας, αχτιδοβόλα στεφάνια, που τα φέρνουν άγγελοι από τους ουρανούς, στεφανώνουν τους ήρωες, νεκροί βγαίνουν από τους τάφους και είναι «ύλης πύρινης», ξεχύνοντας από μέσα τους «μέγα φως». Πολλά ποιήματα αφιέρωσε στα μεγάλα σύγχρονα του εθνικά και πολιτικά γεγονότα (Κατοχή, εθνικές διεκδικήσεις, κοινοβουλευτικές έριδες μετά την Επανάσταση της 3. Σεπτεμβρίου 1843).

                Συγκεντρωτική έκδοση των έργων του έκαμε ο Κώστας Καιροφύλλας: Έργα. Πρόλογος και σημειώματα -. Συνεργασία Γ.Ε. Ζαλοκώστα (Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων. Λογοτεχνική Σειρά). Εν Αθήναις (χ.χ.). Πβ. ΝΕ, τ. 32 (1942), σ. 1083-4.