«Πρέπει να πιστέψουμε τον Θανάση Βαλτινό, όταν στη μικρή προεισαγωγή μάς δηλώνει ότι ένας γέρος με το όνομα Αντρέας Κορδοπάτης του διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του με αυτό το λεκτικό. Πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός, ο συγγραφέας, την κατέγραψε απλώς, φροντίζοντας να κρατήσει "το πρωταρχικό στιλ και την απλότητα του λόγου του". Και οι Γερμανοί μεταφραστές εργάστηκαν με το ίδιο πνεύμα.
Η πρόζα είναι απερίφραστη, σκληρή, λακωνική. Τα λανθασμένα ονόματα των αμερικανικών πόλεων μένουν αδιόρθωτα. Η ιστορία του Αντρέα Κορδοπάτη, που μετανάστευσε στην Αμερική για να τον ξαναστείλουν πίσω, μπαίνει βαθιά στην καρδιά μας εξαιτίας αυτής ακριβώς της γλώσσας. Ο Αντρέας Κορδοπάτης ήταν 95 χρόνων όταν κάθισε αντίκρυ στον Θανάση Βαλτινό και άρχισε να του διηγείται. Το 1903, για να δραπετεύσει από την ένδεια δοκίμασε, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες τότε, να ξενιτευτεί στην Αμερική. Εξαιτίας μιας αρρώστιας των ματιών του οι υπηρεσίες μεταναστεύσεως τον σταμάτησαν. Το δοκίμασε δεύτερη φορά. Κατάφερε να ανεβεί στο καράβι, και να πατήσει αμερικανικό έδαφος, κοντά στη Νέα Ορλεάνη. Όμως τώρα τον απελαύνουν οι εκεί υπηρεσίες. Ο Κορδοπάτης το σκάει. Περιπλανιέται από πολιτεία σε πολιτεία. Αλλάζει ονόματα. Τον εξαπατούν. Κάνει δουλειές που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα χανόταν τελείως αν δεν υπήρχαν παντού πατριώτες που τον βοηθούσαν να τα βγάλει πέρα ή τον εξαπόστελναν στον επόμενο. Ήδη τρία αδέρφια του βρίσκονται στην Αμερική, που κατά κάποιον τρόπο έχουν σταθεί στα πόδια τους. Τελικά, και μετά δυο χρόνια λαθραίας παραμονής, τον συλλαμβάνουν οι αστυνομικοί της υπηρεσίας αναζητήσεων. Αλλά στην Αμερική κυριαρχεί πλέον η ανεργία. Τον Κορδοπάτη τον ξαναφορτώνουν στο καράβι. Δεν προλαβαίνει να φτάσει στο χωριό του, στην Πελοπόννησο, και σχεδιάζει την δεύτερη μετανάστευσή του.
Ο Θανάσης Βαλτινός —το βιβλίο του από τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο 46-49, Η Κάθοδος των Εννιά μας τον έκανε γνωστό— ξέρει βέβαια τι ακόμα εμπεριέχουν οι θλιβερές περιπέτειες και ο "απλός τους λόγος": Μια κοινωνιολογική μελέτη της κοινωνικής ζωής στις αρχές του αιώνα. Η κοινωνική κακομοιριά και οι αιτίες της στον στενό χώρο της πατρίδας και στο γκέτο της ξενιτιάς. Ο Η. EIDENEIER το λέει πολύ παραστατικά στην εισαγωγή του: "Ο επόμενος Αντρέας Κορδοπάτης μένει ανάμεσά μας, ένα δρόμο πάρα κάτω. Εδώ αρθρώνει αυτό που μόνο στη γλώσσα της πατρίδας του μπορεί να εκφράσει". Αμερική είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Όποιος συμμερίζεται την άποψή μου για το Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, ελπίζει να έχει γρήγορα τη συνέχεια. Θέλει να συνεχίσει το διάβασμα, για να δει τι έπαθε και τι έμαθε στις επόμενες ανήσυχες δεκαετίες του αιώνα μας και πώς το διηγιέται με τον δικό του τρόπο.»