Βογγομαχούσεν αστενής
Κατάκοιτος στην κλίνη,
Του Χάρου παίρει, δίνει.

Και λυπημένη και πικρή
Η μαύρη σύζυγό του
Θρηνούσε στο πλευρό του.

Σε τούτο μπαίνει κι ο γιατρός
Και το σφυγμό του πιάνει
Τον ερωτάει τι κάνει.

Ωχ! τι να κάμω, δεν μπορώ,
Χειρότερα όλο πάνω,
Φοβούμαι, θα πεθάνω.

Μη δα τον θάνατον ευτύς
Στοχάζεσαι, δειλιάζεις,
Και του πατρός σου ομοιάζεις.

Ο μακαρίτης σαν κι εσύ
Μου ήλεγε, θυμούμαι:
Γιατρέ, δεν τον πατούμε

Το Χάρο τούτην τη φορά!
Μόν' κείνος ήταν γέρος
Και του θανάτου μέρος.

Δεν έχω δύναμη γιατρέ,
Μηδέ για να μιλήσω.
Και δε θαρρώ να γλύσω.

Τον ίδιον είχε και σωστά,
Ο μακαρίτης θειος σου,
Το φόβο το δικό σου.

Μόν’ εσύ, φίλε μου, αγκαλά
Από πολλής στο στρώμα,
Χαμοβαστιέσαι ακόμα.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.