Το σκοτάδι είν' αυτόφωτο,
το φως δεν είναι.

Γιατί τόσα Μνημεία στον Άγνωστο Στρατιώτη
κι ούτ' ένα στον Άγνωστο Άνθρωπο;
Εμείς πού θα βάνουμε τα στεφάνια μας;

Να σου πω τι είμαστε, φίλε μου;
Ταχυδαχτυλουργοί στο φως του ήλιου είμαστε,
προδομένοι ταχυδαχτυλουργοί,
που, απληροφόρητοι, φοράμε ακόμα
την κόκκινη τήβεννο
και σοβαρευόμαστε μπροστά σ' ένα πλήθος
που τα ξέρει ήδη όλα.

Πολύ θόρυβο κάναμε, παιδιά,
απάνω σ' αυτή τη Γη,
πολύ θόρυβο για το τίποτα.
Κλείστε τουλάχιστο τα παράθυρα,
να μη μας ακούν.

Εγώ σας λέω πως θα λυπηθεί η Γης όταν μας χάσει.
Ό, τι και να ήμαστε,
ήμαστε μια ποικιλία στη ζωή της,
της δίναμε κάποιο θέαμα.

Εχτός αν δοκιμαστικά μας έδωσαν το μυαλό,
εχτός αν δοκιμαστικά μας είπαν ανθρώπους.

Ο δρόμος που μας έφερε
είν' απέξω και περιμένει,
δεν έχει καν δέσει τ' άλογο του.
Πολλές είναι πενήντα οκάδες,
πολλές είναι εξήντα οκάδες για έναν άνθρωπο.
Θα μπορούσαν να γίνουν περισσότεροι.

Εγώ σας λέω πως γεννηθήκαμε λιποβαρείς,
πως είμαστε λιποβαρείς.
Δεν ήξεραν να ζυγίσουν,
δεν ξέρουν.

Πού κοιτάζουμε εμείς έξω
κι αφήσαμε τις αχτίνες Ραίντγκεν μονάχα
να φωτογραφίζουν μέσα μας;

Τι θα δουν οι αχτίνες Ραίντγκεν,
τη φυματίωση και τον καρκίνο;
Για όνομα του Θεού!

Όλα όσα ζήσαμε,
όλα όσα αγαπήσαμε,
όλα όσα είπαμε δικά μας,
θα επαναλαμβάνουνται στην απουσία μας
μ' άλλους να τα ζουν,
άλλους να τ' αγαπούν,
άλλους να τα λεν δικά τους.

Κάτω απ' τα σπίτια μας ήταν άλλα σπίτια,
κάτω απ' τα βήματα μας άλλα βήματα,
κάτω απ' την αγάπη μας άλλη αγάπη.
Τι αποπειρόμαστε τώρα να ζήσουμε;
τι αποπειρόμαστε τώρα ν' αγαπήσουμε;
Δεν έχουμε συναίσθηση πόσο μικρό είναι το τόξο που βγαίνουμε;
δεν έχουμε συναίσθηση πόσο μικρό είναι τ' άνοιγμα της γωνίας;

Ποιο «κράτος», κύριοι, ποιο «κράτος»;
Σ' αλλεπάλληλους σωρούς «κρατών» πατάμε.
Δεν καταλαβαίνετε πως με τεχνητά μέσα
κρατάμε την Ιστορία στη ζωή;

Αν δε μας παρουσίαζαν έτσι τη ζωή,
αν δε μας έλεαν πως...
Και πάλι, όμως, ποιος μας έλεε;
Μονάχοι μας φανταστήκαμε.

Ξαφνικά απάνω απ' τα κεφάλια μας
δεν υπήρχε ουρανός,
ξαφνικά είχε διακοπεί η συνεργασία
διαθλάσεων κι ατμοσφαίρας
και μείναμε εκτεθειμένοι
σ' εκείνο το φοβερό κενό,
κι έμεινε εκείνο το φοβερό κενό
εκτεθειμένο στα μάτια μας.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.