Παπαρρηγόπουλος Δημήτριος
«Ασμάτιον», Στόνοι
 
Στόνοι
 
Ποιήματα: Ποιήσεις, άλλα ποιήματα και το ανέκδοτο αυτόγραφο του Ε.Λ.Ι.Α., Εκδόσεις Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη 2006, Σσ.145-145, Πρώτη Έκδοση Έργου:1866
 
 

Όπως βλέπεις εις την λίμνην την εικόνα σου πιστήν,
Άνω ταύτης όσω είσαι?
Άμα δε αναχωρήσης, έπαυσες να ζωγραφήσαι,
Και η λίμνη διαγράφει την εικόνα σου αυτήν.
Ούτω και ενόσω μένης εις την φίλην σου εμπρός,
Σ' εικονίζει, αγαπάσαι?
Φεύγεις; αι στιγμαί εκείναι θα διαγραφώσι πάσαι,
Και θα έλθουν πάλιν άλλοι να κατοπτρισθούν λαμπρώς.
Εις τον άνεμον μη λέγε τα δεινά σου?
Δεν σ' ακούει. Εις την άμμον μη χαράσσης τ' ονομά σου?
Θα χαθή.
Όστις κρούει την ψυχήν την γυναικείαν,
Μάτην κρούει?
Ό,τ' εις γυναικός χάραξης την καρδίαν
Θα σβεσθή.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.