Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, φοίτησε στην Ιόνια Ακαδημία με δάσκαλο τον Ανδρέα Κάλβο και σπούδασε νομικά στο Παρίσι και την Πίζα. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του δεν άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα, αν και ήταν εξαίρετος νομικός, παρά μόνο για ελάχιστο χρονικό διάστημα στο Ληξούρι. Λόγω της καυστικής σάτιράς του και της κοινωνικής κριτικής που ασκούσε στις καταχρήσεις εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων, αφορίστηκε από την Εκκλησία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Λόγω των διώξεων που υφίστατο, αναγκάστηκε να καταφύγει πρώτα στην  Ζάκυνθο και μετά στο Λονδίνο.

Ο Λασκαράτος, όπως το ομολογεί και ο ίδιος, δεν είναι φύση ποιητική. Γράφει σατιρικούς στίχους με σκοπό τον ανθρώπινο ή κοινωνικό έλεγχο. Καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και τις κάθε είδους εξουσίες, θέλοντας έτσι να γίνει κοινωνικός αναμορφωτής. «Ο Λασκαράτος», σημειώνει ο Μάριο Βίτι, «είναι εκ πεποιθήσεως ιδεαλιστής και ακριβώς από τη σύγκριση της πραγματικότητας προς το προσωπικό του μυθικό ιδεώδες απορρέουν όλες οι θλιβερές διαπιστώσεις σε βάρος των συμπατρωτών του». Το έργο του ανήκει περισσότερο στην ηθολογία παρά στην καθαρά λογοτεχνική δημιουργία.

Έγραψε πολλά έργα σε πρόζα και σε στίχους. Τα στιχουργήματά του είναι τα περισσότερα σατιρικά με ένα τόνο διδακτισμού και ηθικολογίας. Τα περισσότερα είναι συγκεντρωμένα σ’  ένα τόμο με τον τίτλο Στιχουργήματα διάφορα (1872). Περισσότερο γνωστό είναι το έργο του Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς ή σκέψεις απάνου στην οικογένεια, στη θρησκεία και στην πολιτική εις την Κεφαλονιά (1856), το οποίο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων λόγω της καυστικής κριτικής του. Πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο ο Λασκαράτος, με ηθική και διδακτική πρόθεση, αλλά ύφος σατιρικό, διατυπώνει τις απόψεις του για αυτά τα τρία κεφαλαιώδη ζητήματα που αναφέρονται στον υπότιτλο. Πιο καυστικός γίνεται για τα θρησκευτικά ζητήματα, γεγονός που ξεσήκωσε θυελλώδη αντίδραση προς το πρόσωπό του, που είχε ως αποκορύφωμα τον αφορισμό του από την Εκκλησία.

Το 1886 εξέδωσε το πεζό Ιδού ο άνθρωπος και μια συλλογή από Χαρακτήρες κατά το πρότυπο του Θεόφραστου. Από το 1866 μέχρι και το θάνατο του έγραψε στα ιταλικά την αυτοβιογραφία του.