Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Νομικά, τα οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Όπως και ο Αναγνωστάκης διώχτηκε και εξορίστηκε για την αριστερή του ιδεολογία και τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο.

Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1952 με δύο εκτενή ποιήματα που τον έκαναν αμέσως γνωστό, τα «Μάχη στην άκρη της νύχτας» και «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας». Το 1953 κέρδισε το πρώτο βραβείο ποίησης στο παγκόσμιο Φεστιβάλ νεολαίας στη Βαρσοβία με το ποίημα «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου». Το έργο κατασχέθηκε από την ελληνική λογοκρισία και έγινε αιτία να δικαστεί ο ποιητής το 1955. Ο Λειβαδίτης υπερασπίστηκε από το εδώλιο την ουσία της τέχνης του και αθωώθηκε.

Ο Λειβαδίτης ανήκει στους ποιητές που περιέγραψαν με αμεσότητα και ρεαλισμό το «σκηνικό» της εποχής και διακρίνεται με στίχους που εκφράζουν τη φρίκη του πολέμου και την εφιαλτική μνήμη των αδικαίωτων θυσιών. Στις πρώτες του συλλογές είναι εμφανείς οι οδυνηρές εμπειρίες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η βαριά ατμόσφαιρα της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Ο ποιητής που ξεκίνησε από την κοινωνική καταγγελία, στράφηκε αργότερα σε πιο προσωπικά θέματα. Έτσι στη συλλογή Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο (1956), υπάρχει έντονη η αγωνιστική διάθεση μέσα σε ένα κλίμα ζοφερό, απότοκο της ήττας που προηγήθηκε. Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον παρουσιάζει η Καντάτα (1960) στην οποία τα πρόσωπα εκφράζουν την ψυχική τους αποξένωση μέσα σε ένα κόσμο θλιβερό και απόμακρο.

Ο ποιητής τιμήθηκε με Β' και Α' κρατικό βραβείο ποίησης στη δεκαετία του '70. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε η συλλογή Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες και περιελήφθησαν σε ξένες ανθολογίες.