Ο Νάνος (Ιωάννης) Βαλαωρίτης, που γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας, κατάγεται από τη Λευκάδα και είναι απόγονος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Αφού σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και Αγγλική Φιλολογία στο Λονδίνο, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ελλάδος. Το 1944 εγκατέλειψε την κατεχόμενη Ελλάδα και έπειτα από παρότρυνση του Σεφέρη μετέβη στο Λονδίνο. Εκεί, μετέφρασε Έλληνες σύγχρονους ποιητές, Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο, ενώ γνώρισε τον Έλιοτ και όλο τον κύκλο του. Το 1954 μετακόμισε στο Παρίσι όπου γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό "Πάλι" (1963-1967) και το 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό "Lettres Nouvelles".

Εργάστηκε ως διπλωματικός υπάλληλος σε διάφορες πρεσβείες και το 1968 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο San Francisco University. Από το 1989 έως το 1995 διηύθυνε με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο το περιοδικό "Συντέλεια". Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά «Τετράδιο», «Σήμα», «Horizon», «New Writing» και «Daylight». Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, δανικά, ιταλικά, ρωσικά.

Ο Βαλαωρίτης εμφανίστηκε στα ελληνικά Γράμματα το 1939, έχοντας ήδη ανακαλύψει τον Καβάφη. Στις δύο πρώτες του συλλογές Η τιμωρία των Μάγων (Λονδίνο,1947) και Κεντρική Στοά (Αθήνα,1958) ήταν φανερή η επιρροή του Σεφέρη. Η Κεντρική Στοά απέσπασε το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το οποίο όμως ο ποιητής δεν αποδέχτηκε. Η γνωριμία του με τον εισηγητή του υπερρεαλισμού A. Breton το 1954 στο Παρίσι άνοιξε νέους, διαφορετικούς δρόμους στην ποίησή του. Η ποίησή του είναι επαναστατική, που αρνείται κάθε είδους συμβατικότητα και διαβρώνει την έννοια των θεσμών. Η γλώσσα παρεκκλίνει από τη νόρμα και το ποίημα δεν έχει καθορισμένο περιεχόμενο και μένει ανοιχτό στην ερμηνεία του αναγνώστη. «Ο Βαλαωρίτης», όπως σημειώνει ο κριτικός Βαγγέλης Χατζηβασιλείου «είναι ένας έντονα προσηλωμένος και ανυποχώρητος μοντερνιστής, που εφαρμόζει με θρησκευτική πίστη τα διδάγματά του. Και να, αμέσως αμέσως, τα υλικά της δουλειάς του: παραληρηματικός λόγος, αιφνίδιες ανατροπές ή διολισθήσεις του νοήματος, παράλογες εικόνες, πολλαπλές κειμενικές παραπομπές, ασυγκράτητη ροή συμβόλων και, πρωτίστως, δραματικό περιεχόμενο, που συνοψίζεται σε μια γενναία απόρριψη όλων των στοιχείων του υπαρκτού κόσμου».

Ο Βαλαωρίτης τιμήθηκε το 1983 με το Α΄ Βραβείο Ποιήσεως.