Δημουλά Κική
 
Βιογραφία
 

 

Η Κική Δημουλά (το πατρικό της είναι Κική Ράδου) γεννήθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως υπάλληλος για εικοσιπέντε χρόνια. Ήταν σύζυγος του ποιητή Άθω Δημουλά ο οποίος την επηρέασε «διακριτικά, ανεκτίμητα και ανεξήγητα».

 

Ανάμεσα στους ποιητές της δεκαετίας του ’60 αναμφίβολα ξεχώρισε με την ευρηματική, αισθαντική ποίησή της. Η δημιουργία της διακρίνεται σε δύο περιόδους.

 

Στην πρώτη, που περιλαμβάνει τη δεκαετία του ’50 και του ’60, είναι σαφώς επηρεασμένη από τον Καβάφη. Από τις πρώτες της κιόλας συλλογές Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (1963), η ποιήτρια δέχεται τα ερεθίσματα της καθημερινότητας και με τη γλωσσική άνεση που την διακρίνει, τα μετατρέπει σε εικόνες, χρησιμοποιώντας νεολογισμούς και αντιπαραθέτοντας το συναίσθημα στη λογική.

 

Στη δεύτερη περίοδο που αποτελεί και την ωριμότερη, ξεχωρίζει η συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971) στην οποία η ποιήτρια συνομιλεί με τη φθορά, τη ματαιότητα, το κενό και καταξιώνεται ως μία από τις σημαντικότερες φωνές της νεοελληνικής μας ποίησης. Η ποίησή της βαθιά ανατρεπτική και υπαρξιακή μοιάζει να ελέγχεται από τη μνήμη και το όνειρο. Από τα ωραιότερα ποιήματά της είναι αυτά που συνθέτει με αφορμή φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες στην ποίησή της, όπως γράφει ο κριτικός Κώστας Παπαγεωργίου, συχνά αποκτούν την ιδιότητα ενός κειμένου, γίνονται «αναγνώσιμες» συνδέοντας το παρόν με το παρελθόν.

Για τη συλλογή της Χαίρε ποτέ (1988) τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το 2002 η Δημουλά εξελέγη Ακαδημαϊκός.