Ο Αντρέας Φραγκιάς γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από τα Σφακιά της Κρήτης. Σπούδασε στην ΑΣΣΟΕ και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Στο πρώτο του μυθιστόρημα Άνθρωποι και σπίτια (1955) αποδίδεται η ατμόσφαιρα της Ελλάδας μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, όπου κυριαρχούν η φτώχεια, η αθλιότητα, η ανεργία.

Έχοντας ο ίδιος βιώσει τη φοβερή εμπειρία της εξορίας στη Μακρόνησο, έγραψε μυθιστορήματα στα οποία μιλάει με τρόπο ρεαλιστικό για τη ζωή των φτωχών ανθρώπων οι οποίοι εκτοπίστηκαν για τις ιδέες τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που είχαν εγκατασταθεί στα νησιά. Έτσι, ο λοιμός (1972) αποτελεί μια μαρτυρία για αυτά τα γεγονότα. Η αφήγηση χαρακτηρίζεται από σκόπιμη αποστασιοποίηση και με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης εισπράττει τα μακάβρια συμβάντα.

Με το έργο του Η καγκελόπορτα (1962) ο συγγραφέας περιγράφει την προσπάθεια παλιών κομμουνιστών που πολέμησαν στον Εμφύλιο να ενταχθούν στη νέα κοινωνική πραγματικότητα. O Φραγκιάς, όπως και αργότερα ο Θανάσης Βαλτινός, επανέρχεται συνειδητά στον παραδοσιακό τρόπο αφήγησης, χρησιμοποιώντας τις συμβάσεις του ρεαλισμού.