Γεννήθηκε στην Καράτουλα Κυνουρίας το 1932. Κατά τη διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Από το 1950 ζει στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Παντείου και σε σχολή κινηματογράφου. Μετά τη μεταπολίτευση ταξίδεψε και έζησε σε διάφορες χώρες του εξωτερικού (Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο, Η.Π.Α.)

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με τη βράβευση του διηγήματός του Κατακαλόκαιρο σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος. Το 1963 δημοσίευσε στο περιοδικό Εποχές το αφήγημα Η κάθοδος των εννιά, έργο που κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976 και σε βιβλίο το 1978. Το 1964 δημοσίευσε στο περιοδικό Ταχυδρόμος το Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη ( πρώτο μέρος) που τυπώθηκε σε βιβλίο το 1972. Η ιστορία του μετανάστη Πελοποννήσιου που μεταναστεύει στην Αμερική φαίνεται να είναι αληθινή, ως προς το πρωτογενές υλικό, αν κρίνουμε και από τη δήλωση του συγγραφέα που προτάσσει στην αρχή του βιβλίου. Στο έργο, αν και απουσιάζουν οι συγκινησιακά φορτισμένες περιγραφές, ο συγγραφέας μας υποβάλλει με τρόπο υπαινικτικό και λιτό όλα τα πάθη και τους καημούς των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική.

Το επόμενο έργο του Βαλτινού κυκλοφόρησε αρκετά αργότερα, το 1978, με τίτλο, Τρία ελληνικά μονόπρακτα και την ένδειξη «μυθιστόρημα». Ακολούθησαν το Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο (1985), το Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 (1989), το Φτερά μπεκάτσας (1992), το Ορθοκωστά (1994), κ.α. Εκτός από μυθιστορήματα έγραψε και διηγήματα.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πεζογραφίας του είναι το απολύτως προσωπικό ύφος και η πρωτότυπη δομή που διακρίνει τα διηγήματα και τα μυθιστορήματά του. Ο Βαλτινός χρησιμοποιεί την τεχνική της λογοτεχνικής ανάπλασης μαρτυριών, που εντάσσεται στα πλαίσια του προβληματισμού του, τόσο γύρω από το πώς συλλαμβάνονται και αφομοιώνονται οι κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές από λαϊκά πρόσωπα, όσο και γύρω από τη γλωσσική μορφή της καταγραφής της σκέψης τους. Ο ίδιος παραμένει στο φόντο της δράσης χωρίς να παρεμβαίνει, δίνοντας στον αναγνώστη ένα είδος τοιχογραφίας από ατομικά βιώματα και εμπειρίες. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του αντλεί τη θεματική του από πραγματικά γεγονότα της περιόδου της ελληνικής ιστορίας που ακολούθησε τη γερμανική κατοχή και κυρίως της εποχής του εμφυλίου.

Ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο και τη μετάφραση. Συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν στα πλαίσια του Θεάτρου Τέχνης και με το κινηματογραφικό σενάριο. Συνεργάστηκε με διάφορα αθηναϊκά περιοδικά (Ταχυδρόμος, Εποχές, Η Συνέχεια, Η λέξη, Διαβάζω, Ausblicke, Αντί, Χάρτης) και εφημερίδες (Η Καθημερινή, Η Αυγή). Τιμήθηκε με διάφορα βραβεία: το 1984 με το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών για το Ταξίδι στα Κύθηρα σε σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου, το 1990 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 , το 2002 με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη. Έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές και ασιατικές γλώσσες.