«Τα τρία πιο πάνω έργα [δηλαδή Το Νούμερο 31328, Γαλήνη και Αιολική γη] συγκροτούν την ουσιαστικότερη και, πιθανώς, διαρκέστερη συμβολή του Βενέζη στη νεοελληνική πεζογραφία. Στις σελίδες τους είναι διαυγή τα γνωρίσματα της προσωπικής του τέχνης και βιοθεωρίας: σύντομος, μικροπερίοδος λόγος, που φορτίζει με δραματικότητα και υποβολή τα γεγονότα, ανάδειξη της πίστης στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, υποταγή στις τυφλές δυνάμεις της μοίρας, που κατευθύνουν τους ταλαιπωρημένους και βασανισμένους, συνήθως, ήρωες· αγάπη και κατανόηση για τον ανθρώπινο πόνο, που πολλές φορές παρασύρει τον συγγραφέα σε υπερβολές συναισθηματισμού, χωρίς να αρτιώνεται πάντοτε το αισθητικό αποτέλεσμα. Παρά το γεγονός ότι, με τα μείζονα έργα του, συνέθεσε μια εκτεταμένη τοιχογραφία συγκλονιστικών εθνικών στιγμών, ο τόνος του δεν έχει καμιά σχέση με το επικό στοιχείο. Είναι ένας συγγραφέας που σκύβει με συμπάθεια και συγκινητικό ενδιαφέρον στα βάσανα ατόμων και λαών, χωρίς να προσπαθεί να ανιχνεύσει τις ρίζες της κακοδαιμονίας. Τεχνίτης με αναμφισβήτητες αφηγηματικές ικανότητες, ανήκει στην κατηγορία των συγγραφέων εκείνων που έδωσαν τις καλύτερες σελίδες τους στις πρώτες φάσεις της δημιουργίας τους, χωρίς να μπορέσουν να φτάσουν και αργότερα σε εξίσου υψηλά επιτεύγματα.»