Το μυθιστόρημα «Ζωή κι αγάπη στη μοναξιά», που ο Ψυχάρης αρχικά σκόπευε να τιτλοφόρηση απλώς «Μοναξιά», αποτελείται από είκοσι κεφάλαια το καθένα από τα οποία φέρει επιγραφή ενδεικτική του περιεχομένου που ακολουθεί. Ως το ΙΕ' κεφάλαιο είναι στην ουσία μονοπρόσωπο με ήρωα τον Γιάννη Πετρογιάννη και μόνο από το Ιζ' ως το Κ', ως το τέλος δηλαδή, προστίθεται και το δεύτερο πρόσωπο, η ηρωίδα Μυριέλλα. Η κλίσι του Ψυχάρη προς την ψυχολογία είναι φανερή στις σελίδες του μυθιστορήματος του δεσπόζουν το ψυχογραφικό ενδιαφέρον, ο εσωτερικός κόσμος των δύο ηρώων και ο εξωτερικός κόσμος της φύσεως. Ο νέος Ρομπινσώνας, ο Γιάννης Πετρογιάννης είναι εντελώς διαφορετικός από τον παλαιό, τον Rombinson Crusoe του Daniel de Foe. Ο τελευταίος νικά την μοναξιά και μένει άνθρωπος, πράγμα αδύνατο και από τη φυσική και από την ψυχολογική του όψι, ενώ ο πρώτος, ο ήρωας του Ψυχάρη χάνει τη φωνή του και αποκτηνώνεται. Ο Ψυχάρης εξετάζει την ολέθρια επίδρασι της μοναξιάς πάνω στον άνθρωπο και αποδεικνύει την αλήθεια, αλήθεια ψυχολογική, ότι Το εγώ δίχως το εσύ νόημα δεν έχει, ότι η μοναξιά εκμηδενίζει το άτομο, ότι άτομο απλό δεν υπάρχει. Στην αρχή του ΙΕ' κεφαλαίου, διακόπτοντας την αφήγησί του, αφού πρώτα αναφέρεται στον Rombinson Crusoe, το παραμύθι όπως αφήνει να εννοηθή του Daniel de Foe, μας υπενθυμίζει και τον παλαιό ορισμό του Αριστοτέλους: Στα μπόσικα δεν είπε ο γέρο Αριστοτέλης μας πως ο άθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν», ή σαν προτιμάτε, πως δίχως συντροφιά δεν μπορεί και του κάκου. Ίσως γιατί ο Γιάννης γεννήθηκε απόγονός του, ας είναι και μακριανός, δεν τα βόλεψε τόσο έφκολα όπως κι ο Εβρωπαίος.