«Το "Όνειρο της Κλάρας", ακραίο παράδειγμα διηγήματος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "ερωτικό", γιατί παράλληλα δίνει αρκετά στοιχεία υποβολής, σχεδόν τρόμου, εξετάζει το πρόβλημα του καταπιεσμένου ερωτισμού από μια νέα και αρκετά πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα σκοπιά. Η ηρωίδα ζει μια μοναχική ζωή και ονειρεύεται διαρκώς ρομαντικές περιπέτειες με νέους, θύμα του κοινωνικού της περίγυρου, που πιέζει τη γυναίκα να βρει έναν άντρα καλλιεργώντας της παράλληλα χιμαιρικές βλέψεις. Η Κλάρα είναι αρκετά έξυπνη και δυναμική, ώστε να επινοεί ερωτικές σχέσεις για να τη ζηλεύουν οι φίλες της και ακόμη για να παρασύρει το μοναδικό της θαυμαστή στο πάρκο, δημιουργώντας η ίδια την "ερωτική της φωλιά". Αλλά ακριβώς το γεγονός ότι προσπαθεί μόνη της να ρυθμίσει τη ζωή της, στρέφεται τελικά εναντίον της, όταν μόνη θα πρέπει να αποφασίσει αν θα μείνει στο πάρκο για να γνωρίσει τον έρωτα και το θάνατο ή θα ξαναγυρίσει στη μοναξιά της. Ο Χατζόπουλος εδώ φαίνεται να προσπαθεί να διευρύνει το μήνυμα άλλων έργων του, σχετικά με την κοινωνική θέση της γυναίκας, δείχνοντας ότι μια πλευρά της απελευθέρωσης της μπορεί να μην οδηγεί στην ευτυχία αλλά στην καταστροφή.»