«Πουθενά το παραγέμισμα, το αφηρημένο ξεστράτισμα, η άσκοπη παρέκβαση. Όλα είναι ρυθμισμένα, συντονισμένα σοφά για να υπηρετήσουν τις ποικίλες ανάγκες του μύθου. (Γιατί έχει πολλές ανάγκες ένας μύθος: Είναι το περιβάλλον, που πρέπει να δοθεί όχι μόνον ως γεωγραφικός χώρος αλλά και ως ψυχικόν άθροισμα. Είναι η υπόγεια ροή των ιδεών που θα ακολουθήσει τις φλέβες που πρέπει να δείξει ο συγγραφεύς επάνω στην ανατομία του κοινωνικού σώματος, είναι κάποιες εκδηλώσεις που θα φαίνονταν ολότελα αυθαίρετες αν δεν είχαν σταθερά υπόβαθρα για να στηριχθούν και να πείσουν για τη συνοχή τους με το κλίμα του μύθου. Έπειτα είναι και η γραφικότητα που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως στοιχείο δευτερεύον προκειμένου περί ενός μυθιστορήματος που απλώνεται σε πεντακόσιες περίπου σελίδες. Ο συγγραφεύς πρέπει, να ρίχνει πολλά αγκίστρια και πλούσια δολώματα στον αναγνώστη. Κι ο Μυριβήλης τα ρίχνει.»