Η Πριγγιπέσα Ιζαμπώ είναι το πιο κλασικό στην κατασκευή κείμενο του Τερζάκη, οργανωμένο με εξαιρετική προσοχή και ικανότητα, ζωντανό, πολύχρωμο, με θέρμη στην αφήγηση, εύληπτο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον στην ανάγνωση παρά την έκτασή του. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο αναπλάθει ζωηρά και πειστικότατα μια τόσο μακρινή και διαφορετική εποχή. Επίσης είναι εν μέρει «μυθιστόρημα μαθητείας», διαμόρφωσης του ήρωα, όπως και το Ταξίδι με τον Έσπερο. Αν και δεν μπορεί μάλλον να θεωρηθεί ως απολύτως αντιπροσωπευτικό κείμενο του συγγραφέα, καθώς διαφοροποιείται από τα άλλα σε πολλές παραμέτρους, ωστόσο δεν βρίσκεται έξω από την τερζακική αντίληψη του κόσμου. Ο συγγραφέας ασχολείται και σε αυτό το κείμενο, έστω έμμεσα, στον πυρήνα του, με τα διαχρονικά κεντρικά ερωτήματα της ζωής, καταθέτοντας την πάγια πίστη του για την ουσιαστική τραγικότητα της ζωής, και ιδίως για τη μοιραία απόληξη των πιο ευαίσθητων και άξιων ανθρώπων.