Με τον Παπαρρηγόπουλο η ρομαντική ποίηση γνωρίζει μιαν ειλικρίνεια ως προς την έκφραση της γήινης αποκαρδίωσης· ήταν άλλωστε ο ίδιος ένα άτομο ψυχικά άρρωστο. Είπαν γι’ αυτόν, ότι είναι ο πρώτος λυρικός ποιητής της νέας Ελλάδας, που απομακρύνθηκε από τα πατριωτικά θέματα και την ελαφρά ερωτολογία, δείχνοντας τη διάθεση (και καταβάλλοντας την προσπάθεια) για τη δημιουργία ενός φιλοσοφικού λυρισμού. Αυτός ο φιλοσοφικός λυρισμός, τις πιο πολλές φορές αισθητικά αδικαίωτος, ώστε να μόνο ένας φιλοσοφικός στοχασμός (έγραψε και διαλογικά έργα με ηθικοφιλοσοφικό περιεχόμενο), βρίθει στα ποιήματά του.