Αντάμωση

Ψυχήμ' αγάπημου γλυκή,
τι 'μέρα τούτ' ηδονική;
τι μοίρα; και τι ώρα;
οπού σε βλέπω τώρα;
πού τόσον έλιπες καιρό;
εις τι στε[ρ]αιά; εις τι νερό;
εις ποια βουνά, και δάση
η τύχη σ' είχε χάση;
αχ! ακριβήμου έλα 'δω,
να σ' αγκαλιάσω, να σ' ιδώ,
να σε καταφιλήσω,
ταίς φλόγαις μου να σβύσω
το χείλισου το δροσερό!
το χείλισου το φλογερό!
το χείλι δόσ' με πρώτον
το κέντρο των Ερώτων?
'που τη ψυχήμου την πλανά,
και τη μαγεύει σιγανά,
κι απ' όλο το κορμίτης
τη σέρνει σαν μαγνήτης?
α φως! α βλέμματ'! αχ ματιές!
οπού πετάτε, σαν φωτιές,
πού φεύγετε; σταθήτε?
το φίλημα δεχθήτε?
να τώρ' αγάπημου φρονώ,
πώς νοιόθω πλέον, κιαρχινώ
να ζήσω, ν' ανασάνω
'ς την γην αυτήν απάνω?
και 'ς τούτη μόλις τη στιγμή
του στήθους μ' όλ' οι στεναγμοί
τον ήχον τους αφίνουν,
σαν άνεμοι, 'που σβύνουν?
ω Έρωτά μου φλογερέ,
προστάτη φίλων ιλαρέ,
παρακαλώ, να ζήσης
ποτέ μήμας χωρίσης.



Εκτενέστερο απόσπασμα του παραπάνω έργου θα είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΠΟΘΕΓ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας εκχώρησης στο ΙΕΛ των σχετικών δικαιωμάτων χρήσης από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συγκεκριμένου έργου.