Η Μαργαρίτα Λυμπεράκη γεννήθηκε στην Αθήνα και μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα το 1945 και ένα χρόνο αργότερα το μυθιστόρημά της Τα ψάθινα καπέλα θεωρήθηκε από τα πλέον σημαντικά της νεοελληνικής λογοτεχνίας, γνωρίζοντας σαράντα πέντε εκδόσεις έως τις μέρες μας. Ηρωίδες αυτού του έργου είναι τρεις αδελφές που περνούν τρία καλοκαίρια σε εξοχή της Αττικής και μέσα από την προσωπική τους ιστορία δίνονται τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, ο Πόλεμος και ο Εμφύλιος που ακολούθησε. Στο κείμενο διαχέεται μια αισιόδοξη στάση και δίνεται με ιδιαίτερα επιτυχή αφηγηματικά μέσα η πορεία αυτών των κοριτσιών προς την ωριμότητα και την ολοκλήρωση. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί τις συμβάσεις του ρεαλισμού για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ενώ στο επόμενο Ο Άλλος Αλέξανδρος (1950) το πραγματικό συμφύρεται με το φανταστικό. Η συγγραφέας  σε αυτό αφήνει τον ειδυλλιακό χώρο της εφηβείας και περνά στο χώρο του προβληματισμού, των οικογενειακών συγκρούσεων μέσα στην ατμόσφαιρα της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Από το 1952 η Λυμπεράκη στράφηκε στο θέατρο γράφοντας άλλοτε ελληνικά και άλλοτε γαλλικά. Μετέφρασε το Νησί των θησαυρών του Στίβενσον και τους Γιους και εραστές του Ντέιβιντ Χ. Λόρενς. Έγραψε επίσης τα σενάρια για τις ταινίες Μαγική Πόλη του Νίκου Κούνδουρου (1955) και Φαίδρα του Ζυλ Ντασσέν (1962) και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση.